دلم برایِ حرم تنگ می‌شود به خدا
مـنم گـدایِ عـطایِ امـامِ سامـرّا

خدایِ عَـزَّوَجَل می‌دهد مَـدَد بزنم
دَم از مـرام وُ صـفایِ امامِ سامرّا

نَه اینکه من فقط این جمله رابگویم… نَه
صدا زد عـرش فـدایِ امامِ سامرّا

به لطفِ حضرت حق می‌شود حسن آباد
بقیع وُ صحن وُ سرایِ امامِ سامرّا

فدایِ جامعه خوانی که می‌کند گریه
میـانِ روضـه به جـایِ امامِ سامرّا

تمـامِ زندگی اَم نذرِ تو اَباالمـهدی
تپیـده دل به هـوایِ امـامِ سامرّا

زمین وُفُلک وُفَلک باتوندبه خوان شده اند
وِصــالِ یار دعـایِ امـامِ سامرّا
«حسین ایمانی»

دلیل نکوهش و مذمت

الدنیا محل الآفات1
دنیا محل آسیب‏هاست.
فبئست الدار لمن لم یتهمها و لم یکن فیها علی وجل منها.2
بد سرایی است برای کسی که به آن بدگمان نبوده و هنگام اقامت در آن از خطرش خوف و ترس نداشته است.
آن چه در این باب، مهم است فهم دنیای مذموم است تا انسان طالب آخرت، از آن دوری جوید. دنیا به معنای اعم آن، به خودی خود نه پسندیده است و نه ناپسند. اگر در امور مشروع و در راه جلب رضایت پروردگار بلندمرتبه به کار رود، نیک، پسندیده و ممدوح، و اگر در امور نامشروع و غیرمعقول به کار رود، زشت، ناپسند و مذموم خواهد بود.
دنیا وسیله‏ی امتحان و آزمایش انسان است. چنان چه وسیله‏ی کسب معنویات باشد، پسندیده و اگر خود، هدف و منظور واقع شود، ناپسند و مذموم است.3
علامه مجلسی می‏گوید:
دنیای نکوهیده مرکب است از اموری که انسان را باز دارد از اطاعت خدا و دوستی او و تحصیل آخرت. پس دنیا و آخرت باهم متقابلند…

ادامه »

ادامه »

آن علمى كه ما ميخواهيم، همراه با تزكيه است. همين آياتى كه اول اين جلسه تلاوت كردند، به اين نكته اشاره دارد: «هو الّذى بعث فى الأمّيّين رسولا منهم يتلوا عليهم اياته و يزكّيهم و يعلّمهم الكتاب و الحكمة». اول، تزكيه است. تربيت دين، تربيت قرآن، تربيت اسلام اين است. چرا اول تزكيه؟ براى اينكه اگر تزكيه نبود، علم منحرف ميشود. علم يك ابزار است، يك سلاح است؛ اين سلاح اگر در دست يك انسان بدطينت، بددل، خبيث و آدمكش قرار بگيرد، جز فاجعه چيز ديگرى نمىآفريند؛ اما همين سلاح ميتواند در دست انسان صالح، وسيله ى دفاع از انسانها، دفاع از حقوق مردم، دفاع از خانواده باشد. اين علم را بايستى آن وقتى در دست گرفت كه با تزكيه همراه باشد. اين توصيه ى من به شماست.

بیانات مقام معظم رهبری در دیدار نخبگان جوان/1389

فرهنگ کتابخوانی

ادامه »

صفحات: 1· 2

شاید این روزها پیامکی با این مضمون برای شما هم ارسال شده باشد: هر کس خبر تمام شدن این ماه را به من دهد، بشارت بهشت را به او مى‌دهم. بر این اساس، عده‌ای از عوام مردم پس از پایان صفر و قبل از اذان صبح نخستین روز ماه ربیع الأول، به هفت مسجد رفته، در می‌زنند و شمع روشن می‌کنند تا به خیال خود خبر آغاز ماه ربیع را به پیامبر(ص) رسانده و مژدگانی بگیرند! بعضاً جملات عجیبی هم بدین شرح خوانده می‌شود: «قبل از هر چیز نیت می کنید و عزم خود را جمع می کنید و به هر مسجد که می‌رسید، دست خود را روی در مسجد به حالت در زدن می‌گذارید و می‌خوانید: یا ملک العرش درت می زنم یا ملک العرش درت می‌زنم یا ملک العرش چنان در غمم یا ملک العرش رها کن غمم یا ملک العرش سریع الدعا یا ملک العرش دعای مستجاب یا احدُ یا صمدُ یا مجیدُ بنده عاصی به تو دارد امید بنده خود را تو نکن ناامید یا حضرت محمد(ص) به شما خبر می‌دهم که ماه صفر تمام شد».

صفحات: 1· 2

در نامگذاری این ماه، دو وجه ذکر کرده ‏اند:

1. از «صُفْرَة (زردی)» گرفته شده؛ زیرا زمان انتخاب نام، مقارن فصل پاییز و زردی برگ درختان بوده است.
2.از «صِفْر (خالی)» گرفته شده؛ زیرا مردم پس از پایان ماه‏های حرام، رهسپار جنگ می‏ شدند و شهرها خالی می‏ شد.

رزمایش بسیج با حضور طلاب حوزه علمیه حضرت فاطمه معصومه ( سلام الله علیها ) در زیباشهر